قصيدة “ليه تملي”

الــشــاعـــر جــرجــــس انــيــس
ليه تملى تسألينى عشقى ليكى ازاى يكون
ده انتى دايمآ ساكنه قلبى وبين ضلوعى وفى العيون
حاضنه كل دقه جوه لامسه نبضى بشوق وقوه
والفرح جوايا هو لما تبقى لعمرى كون
ليه تملى حاسه انى حبى ليكى شىء سراب
ده انتى روح قلبى وحياته لو تغيبى باكون غياب
بصى فى عينيا تلاقى لهفتى ويا اشتياقى
ده انتى بيت شعرى اللى باقى وسط ميت مليون كتاب
طب تعالى وشوفى حالتى كيف اكون وانتى بعيد
هاتلاقينى حد عايش دمه مش جوه الوريد
اشبه البشر لكنى حد واخد روحى منى
فى البعاد نبضى مخاصمنى بيكى احيا من جديد
تعرفى من شوقى ليكى بالقى وشك فى الوشوش
عينى رافضه تبص تانى لحد غيرك ماعرفوش
ده الخيال ساعة ما لمحك صم كل خطوط ملامحك
قلبى راح يحضن فى رمحك نظرتك تهزم جيوش
مهما اطوف فى بلاد وادور عمرى مالقى حد زيك
ده الفؤاد كان ارض صحرا صار خضار من نبع ريك
الحياه رجعت له تانى حس فيكى بالامانى
قال يا ناس ده غرام سبانى للابد هاعشق فى ضيك